~* Dinsdagverhaal – Door het hek *~
~* Dinsdagverhaal – Door het hek * ‘Mama, mogen we op het dak spelen?’ Ik hoor het haar nog vragen. Voor je nu stopt met lezen omdat dit over een overleden kind lijkt te gaan, niet doen. Het is groter …
~* Dinsdagverhaal – Door het hek * ‘Mama, mogen we op het dak spelen?’ Ik hoor het haar nog vragen. Voor je nu stopt met lezen omdat dit over een overleden kind lijkt te gaan, niet doen. Het is groter …
Mijn huid voelde klam van het vochtige buiten. De ochtend hing nog in de lucht. Wat me zo vroeg wekte wist ik niet, maar alles in mij schreeuwde om vrijheid. Mijn behoefte aan ruimte vormde zich naar de omgeving waar …
Zij was mijn warmste herinnering. Een waar ik puzzelstukjes van miste. Al zeven jaar had ik haar niet gezien en toch werd ik telkens overvallen door die gedachte. Wat ik in haar ogen was wist ik niet. Misschien dacht zij …
Hijgend klauwde hij zich een weg naar buiten uit de zinderende massa. Zijn longen brandden, zijn mond was overgenomen door een wolk van grijs. Er daalde dikke druppels op hem neer van wat er ook nog boven hem was, vergaan …
Als kind had ik al een hekel aan posters en foto’s aan de muur. Hoe wist je ooit zeker dat ze niet stiekem met je meekijken? Dat piepkleine zwart van geprinte pupillen kon net zo goed de doorgang naar een …
‘Kopje koffie?’ ‘Lust ik niet.’ ‘Ga weg. Iedereen lust koffie.’ ‘Ik niet. Ga ik van kokhalzen.’ ‘Mafkees.’ ‘En paprika en tomatensoep.’ ‘Iederéén lust tomatensoep!’ ‘Absoluut niet.’ Een stilte en hij staarde me aan met een gespeeld achterdocht in zijn ogen. …
‘Timo, als je nog één keer zeikt over het gat in je shirt, steek ik hem in de fik.’ Mario geeft me een duw. ‘Het is mijn beste!’ Ik duw hem terug en struikel vervolgens zelf bijna over iets wat …
Afwezig roerde ik met mijn vinger in het bijna overvolle glas. Het was plakkerig en er was niets voor handen om me schoon te maken, maar het verlangen naar verkoeling was sterker dan de ergernis van viezigheid. De zon brandde, …
In verdriet was de zee mijn tranen, in geluk de wind mijn vrijheid. Het glooiend gras van duinen mijn altijd wisselend humeur. Nu stonden mijn voeten eenzaam in het dikke, natte zand. Het was winter en ik voelde me vandaag …
De oorlog vroeg veel van ons allen. Ribben uit het lijf gerukt, tranen uit ogen. Zelfs al was er niemand verloren in de rechte lijn van familie of vrienden was er altijd een naam welke in voorbijgaan nooit meer in …